PIESŁAW
III WSPANIAŁY:
Człowiek o imieniu "Maciej" się uparł.
Człowiek o imieniu Maciej się uparł, a inny człowiek, którego nazywają "Mama", się zgodził.
A jeszcze inny człowiek, ten którego nazywają "Alicja", też się zgodził.
I jeszcze był człowiek o imieniu "Klaudia".
Alicja i Klaudia przywiozły Piesława do Macieja i do Mamy. Piesław wcześniej wcale nie był Piesławem, ale człowiek o imieniu Maciej się uparł.
Bo Mama miała pomysł, żeby Piesław (który wtedy nie był jeszcze Piesławem), zamieszkał z Mamą i Maciejem tymczasowo. To znaczy do czasu, aż znajdzie swój własny wspaniały dom, a w nim swojego własnego, wspaniałego człowieka.
Wszystko dlatego, że Piesław (który jeszcze wtedy nie był Piesławem) był malutkim, rudym dzieciakiem bez domu, a w warunkach schroniskowych groziłoby mu wiele niebezpieczeństw.
Z potwornymi chorobami i śmiercią na czele.
Ale człowiek o imieniu Maciej się
uparł i nie zgodził na żadne tymczasowe rozwiązania. Człowiek o imieniu Maciej
stwierdził, że skoro Piesław (który wtedy nie był jeszcze Piesławem) potrzebuje
własnego, wspaniałego człowieka, to człowiek o imieniu Maciej jest właściwym
człowiekiem.
Na właściwym miejscu.
W ten oto sposób Piesław został Piesławem.
A dokładnie rzecz ujmując: Piesławem III Wspaniałym!
Dlaczego III? Bo w domu Mamy i Macieja już mieszkały dwie dorosłe suki, a Piesław pojawił się jako trzeci.
Dlaczego Wspaniały?
A dlaczego nie?
W ten oto sposób Piesław stał się Piesławem III Wspaniałym.
A Maciej stał się człowiekiem Piesława.
Mama też się stała człowiekiem Piesława.
A dom Mamy i Macieja stał się domem Piesława.
Na zawsze.
A potem Piesław III Wspaniały samozwańczo obwołał się przewodniczącym, a zarazem jedynym członkiem Wysokiej Komisji, która to Komisja ma za zadanie sprawdzanie wszystkiego, co się da i relacjonowanie w raportach.